مقاله مروری: ويروس درمانی گلیوبلاستوما پیشرفته گزینه جديد درمان

 2023; 14: 1118246.

Oncolytic immunovirotherapy for high-grade gliomas: A novel and an evolving therapeutic option

Abstract

Glioblastoma is one of the most difficult tumor types to manage, having high morbidity and mortality with available therapies (surgery, radiotherapy and chemotherapy). Immunotherapeutic agents like Oncolytic Viruses (OVs), Immune Checkpoint Inhibitors (ICIs), Chimeric Antigen Receptor (CAR) T cells and Natural Killer (NK) cell therapies are now being extensively used as experimental therapies in the management of glioblastoma. Oncolytic virotherapy is an emerging form of anti-cancer therapy, employing nature’s own agents to target and destroy glioma cells. Several oncolytic viruses have demonstrated the ability to infect and lyse glioma cells by inducing apoptosis or triggering an anti-tumor immune response. In this mini-review, we discuss the role of OV therapy (OVT) in malignant gliomas with a special focus on ongoing and completed clinical trials and the ensuing challenges and perspectives thereof in subsequent sections.

پتانسیل درمانی ویروس های انکولیتیک در درمان سرطان ریه ناشی از عوامل شیمیایی جنگی

خلاصه مقاله

در جنگ جهانی اول برای اولین بار از سولفور موستارد یا گاز خردل به عنوان یک سلاح شیمیایی استفاده شد. سالیان بعد رژیم بعثی عراق در طول جنگ تحمیلی (هشت سال دفاع مقدس) علیه جمهوری اسلامی ایران از این گاز سمی بر علیه رزمندگان و مردم شهرهای ایران استفاده کرد که با وجود گذشت چندین سال از جنگ, شمار زیادی از جانبازان شیمیایی هنوز هم از عوارض آن رنج می برند. گاز خردل یک ماده آلکیله کننده قوی با خاصیت سیتوتوکسیک و موتاژنیک بوده که در تماس با پوست باعث ایجاد تاول در غشاهای مخاطی و پوست می شود. اغلب به صورت مایع روغنی بی رنگ یا زرد کهربایی است. در غلظت های بالا, بوی مشمیز کننده ای شبیه ترب کوهی, پیاز یا سیر دارد که بیشتر به علت آلودگی با سولفید اتیل و سایر تولیدات جانبی سنتز آن است. مطالعات مختلف ثابت کرده اند که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض این گاز سمی, می تواند منجر به اختلالات تنفسی و سرطان ریه شود. با توجه به مقاومت های دارویی و شرایط خاص جانبازان شیمیایی مبتلا به سرطان ریه, یکی از روش های نوین پیشنهادی برای درمان آن ها, استفاده از ویروس های انکولیتیک می باشد. هدف از مطالعه حاضر مروری بر پتانسیل درمانی ویروس های انکولیتیک در درمان سرطان ریه ناشی از عوامل شیمیایی جنگی می باشد.

ویروس های انکولیتیک: یک راهکار امیدبخش برای جلوگیری از عود پس از پیوند اتولوگ سلول های بنیادی خونساز

چکیده:
 پیوند اتولوگ سلول‌های بنیادی خون‌ساز (AHSCT) Autologous Hematopoietic Stem Cell Transplantation یک راهکار موفق در درمان سرطان‌های خون است. با این‌ حال، عود بیماری پس از پیوند، مهم‌ترین چالش این درمان می‌باشد. عود پس از پیوند، عمدتاً به دلیل وجود سلول‌های سرطانی باقی مانده در مغز استخوان بیمار می‌باشد که به‌طور کامل پاکسازی نشده‌اند. استراتژی‌های مختلفی برای پاکسازی سلول‌های سرطانی موجود در بافت پیوندی به‌کار گرفته شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به استفاده از شیمی درمانی، انتخاب مثبت سلول‌های بنیادی خون‌ساز دارای مارکر CD34 و استفاده از سلول‌های T آلوری‌اکتیو علیه سلول‌های سرطانی اشاره کرد. علی‌رغم موفقیت‌های نسبی، هیچ‌یک از روش‌های فوق از اختصاصیت کافی برخوردار نیستند و غالباً با آسیب به سلول‌های بنیادی خون‌ساز منجر به سیتوپنی طولانی مدت و در نهایت شکست پیوند می‌شوند. یکی از راهکارهای نوین و امیدبخش برای پاکسازی سلول‌های سرطانی، استفاده از ویروس‌های انکولیتیک (OV) می‌باشد. این ویروس‌ها قابلیت تکثیر انتخابی در سلول های بدخیم را دارند و بدین ترتیب نه‌تنها سلول‌های بدخیم را مورد هدف قرار می‌دهند، بلکه به سلول‌های بنیادی خون‌ساز طبیعی نیز آسیبی نمی‌رسانند. اگرچه استفاده از OV‌ها در زمینه AHSCT در ابتدای راه است، اما نتایج امیدبخش ex vivo نشان می‌دهد که می‌توان از این ویروس‌ها به‌عنوان عوامل پاکساز سلول‌های توموری موجود در پیوند استفاده کرد و بدین‌ترتیب از بروز عود جلوگیری نمود. در این مقاله، تازه‌ترین یافته‌های حوزه OV درمانی در AHSCT و نقش آن در جلوگیری از بروز عود پس از پیوند مورد بحث قرار گرفته است

ویروس های انکولیتیک، یک ابزار جدید برای کاهش بیماری پیوند علیه میزبان

چکیده

 با وجود پیشرفت های اخیر در زمینه پیوند سلول های بنیادی خون ساز, بروز بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) همچنان به عنوان یکی از پرچالش ترین عوارض پس از پیوند مطرح می باشد که با مرگ و میر قابل توجهی همراه است. راهکارهای مختلفی نظیر شیمی درمانی, تخلیه لنفوسیت های T, آنتی بادی های مونوکلونال, کورتیکواستروییدها و سایر داروهای سرکوبگر ایمنی به منظور کاهش بروز بیماری پیوند علیه میزبان استفاده می شوند که عموما موجب افزایش احتمال عود سرطان و بروز عفونت های مختلف در بیماران می شوند. مطالعات اخیر, ویروس درمانی با ویروس های انکولیتیک را به عنوان راهکاری امیدبخش در زمینه جلوگیری از بروز بیماری پیوند علیه میزبان و تقویت اثرات واکنش پیوند علیه تومور معرفی کرده اند. ویروس های انکولیتیک ویروس های غیر بیماری زایی هستند که قادر به لیز انتخابی سلول های سرطانی می باشند. این دسته از ویروس ها قادر به تفکیک اختصاصی میان لنفوسیت های T آلوژن و سلول های بنیادی خون ساز بوده و سبب ایجاد اختلال در عملکرد سلول های T آلوژن می شوند. در این مقاله مروری, مکانیسم های ویروس درمانی با ویروس های انکولیتیک در کاهش بروز بیماری پیوند علیه میزبان شرح داده شده است.

مقاله درمان آسیت

Intraperitoneal oncolytic virotherapy for patients with malignant ascites: Characterization of clinical efficacy and antitumor immune response

Abstract

Oncolytic viruses mediate antitumor responses through direct tumor cell lysis and induction of host antitumor immunity. However, the therapeutic efficacy of oncolytic viruses against malignant ascites has rarely been explored. This study aimed to evaluate the efficacy, safety, and immunomodulatory effect of an intraperitoneal injection of human type 5 recombinant adenovirus (called H101) against malignant ascites. Forty patients with malignant ascites were recruited and treated with intraperitoneal H101 in the Fudan University Shanghai Cancer Center. The 4-week clinical responses were determined by an objective assessment of ascites volume change. The ascites response rate and ascites control rate were 40% (16/40) and 75% (30/40), respectively. The major adverse events following intraperitoneal H101 administration were mild-to-moderate abdominal pain (8/40, 20.0%) and fever (11/40, 27.5%); no grade III/IV adverse events were observed. Mass cytometry and immunocytological analysis at baseline, and days 7 and 14 post-treatment showed that intraperitoneally injected H101 led to marked tumor cell depletion, increased dendritic cell and CD8+ T cell densities. H101-meditated tumor-specific immune activation on day 14 post-treatment was further identified by enzyme-linked immunospot assay. In conclusion, intraperitoneal H101 administration was well tolerated and effective in treating malignant ascites; thus, its immune activation ability may be a promising tool in combination with immunotherapy.