نوروبلاستوم یکی از شایعترین سرطانهای کودکان است که هنوز برخی از موارد آن به درمانهای رایج پاسخ نمیدهند.
سالانه در جهان بیش از 13 میلیون نفر مبتلا به انواع سرطانها شناسایی میشوند که بیش از 6/7 میلیون نفر تلفات را به دنبال دارد و این رقم تا سال 2030 به بیش از 21 میلیون نفر ابتلا با مرگومیر 13 میلیون نفری خواهد رسید (1).
نوروبلاستوم یک تومور بدخیم است که در بافتهای عصبی توسعه می یابد و اغلب در نوزادان و کودکان دیده می شود. این تومور از ستیغ عصبی منشأ گرفته، میتواند زنجیره سمپاتیک از گردن تا لگن و غده آدرنال را فرا گیرد.
درصد نوروبلاستومها در شکم و لگن ایجاد میشوند که نصف آنها در مدولای آدرنال، 20 درصد آنها در مدیاستن خلفی و 5 درصد در گردن دیده میشوند (2).
درمان از جراحی در موارد با ریسک پایین تا شیمیدرمانی، جراحی و رادیوتراپی اورژانسی در موارد فشار به نخاع و در نهایت پیوند سلولهای بنیادی خونساز اتولوگ متفاوت میباشد. پیش آگهی بیماری در سالهای اخیر و حتی قبل از اجرای برنامه های بیماریابی در بعضی کشورها، بهبود یافته ] 3[، میزان بقا در این بیماران بستگی به مرحله بیماری و سنّ کودک دارد ] 4[. از فاکتورهایی که در تعیین پیشآگهی این بدخیمی مهم هستند، پارامترهای بیولوژیک از جمله ناهنجاریهای ژنی و تغییرات کروموزومی است (5).
درمان قطعی نوروبلاستوم بهخصوص در گروه پرخطر یا آن دستهای که دچار عود بیماری پس از پیوند سلولهای بنیادی خونساز شده اند، هنوز از مشکلات عمده بر سر راه متخصصان کودکان و انکولوژی در هزاره سوم در تمام دنیا است.
در چندین مطالعه کارآزمایی بالینی صورت گرفته در جهان تاثیرات انواع ویروسهای طراحی شده در کنترل نوروبلاستوم مورد ارزیابی قرار گرفته است (6-8).