عفونت دسـتگاه ادراری (Infection Tract Urinary) یکی از شایعترین عفونت‌های باکتریایی می باشد کـه بـه عنوان دومین عامل عفونت دربدن انسان شناخته مـی شـود، که پزشکان به طور معمـول بـا آن مواجـه مـی‌شـوند و عـدم تشخیص و درمان به موقع آن می تواند عوارض شـدیدی هــم چــون اخــتلالات دســتگاه ادراری، فــشار خــون، اخــتلالات کلیـوی، اورمی و در زنـان حامله زایمــان زودرس و حتی ســقط جنــین را موجــب شــود. میــزان عفونـت ادراری در کـشورهای در حـال توسـعه حـداقل 250 میلیـون نفـردر سـال تخمـین زده شـده اسـت.
UTIs بــه جــایگزینی و رشــد عامــل بیمــاریزا ماننــد باکتریهای پاتوژن درکلیه، مثانه و مجاری ادراری گفته می شود، که یکی از شایعترین عفونتها در بـین بیمـاران بستری در بیمارستان و مراجعـه کننـده بـه آزمایـشگاه‌هـا می باشد. عامل این عفونت در اغلب موارد باکتریهـا بـه خصوص باکتریهای گرم منفی مانند اشرشیا کلی اسـت که در تمـام گـروه هـای سـنی و در هـر دو جـنس دیـده می شود، احتمال ابتلا به آن در میان خانم هـای جـوان بیشتر است. بطوریکه 21 تا 31 درصد زنان به طور مکرر به این عفونت مبتلا می شوند.در میان مردان میان سال نیز انسداد مثانه که بیشتر در اثر بیماری های پروستاتیک ایجاد میشود میتواند عامل ابتلای آنها به UTI به شمار رود.اگرچه چندین میکروارگانیسم از جمله ویروس ها، قارچ ها و باکتری ها می توانند سبب ایجاد عفونت
ادراری شوند ولی باکتری ها شایع ترین عوامل می باشند.
میکرو ارگانیزم های مختلف قادر هستند از راه مجاری ادراری وارد مثانه شده و با طیمسیری به سمت کلیه ها حرکت کنند.چنانچه قسمت های تحتانی مجاری ادراری مانند پیش آب راه و مثانه درگیر شوند عفونت را التهاب مثانه گویند و بیمار از سوزش و درد هنگام خروج ادرار رنج می برد. اگر قسمت های فوقانی مجرای ادراری درگیر شود ،عفونت را التهاب کلیه می نامند و بیمار علائمی چون درد پهلو، تهوع، استفراغ، تب و لرز شدید رنج می برد.
پاتوژن های ادراری اغلب از مسیر بالارونده ایجاد بیماری می نمایند زمانی که فقط نواحی نواحی تحتانی مجرای ادراری درگیر عفونت شود ،علائم سیستیت به همراه سوزش ادراری ممکن است ظاهر شود، اما گاهی عفونت بدون علامتبه مدت طولانی ایجاد میشود. باکتری های مهاجم ممکن است از میزنای نیز گذشته و وارد کلیه شوند و یا تکثیر درلنگنچه کلیوی و بافت پارانشیم آن ایجاد پیلونفریت نماید. پیلو نفریت و درگیری نواحی فوقانی مجرای ادراری در موارد شدید تر به همراه علائمی نظیر تب و بی قراری بروز می کند. در اغلب بیماران پیلونفریت منجر به ایجاد عارضه در کلیه نمیشود اما در برخی از بیماران مستعد می تواند ایجاد اسکار در نواحی پارانشیمال به همراه نقص در فعالیت کلیوی گردد.
پاتوژن های ادراری اغلب از مسیر بالارونده ایجاد بیماری می نمایند زمانی که فقط نواحی نواحی تحتانی مجرای ادراری درگیر عفونت شود ،علائم سیستیت به همراه سوزش ادراری ممکن است ظاهر شود، اما گاهی عفونت بدون علامتبه مدت طولانی ایجاد میشود. باکتری های مهاجم ممکن است از میزنای نیز گذشته و وارد کلیه شوند و یا تکثیر درلنگنچه کلیوی و بافت پارانشیم آن ایجاد پیلونفریت نماید. پیلو نفریت و درگیری نواحی فوقانی مجرای ادراری در موارد شدید تر به همراه علائمی نظیر تب و بی قراری بروز می کند. در اغلب بیماران پیلونفریت منجر به ایجاد عارضه در کلیه نمیشود اما در برخی از بیماران مستعد می تواند ایجاد اسکار در نواحی پارانشیمال به همراه نقص در فعالیت کلیوی گردد.
علت اصلی عفونت مزمن، تشکیل کلونی از گونه‌های متعدد میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا و غیر بیماری‌زا به نام «بیوفیلم» است. این مخلوط پیچیده میکروب‌ها (بیوفیلم‌ها) معمولاً در برابر اثرات آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت می‌کنند.